Хорвоо ертөнц чамайг дурсах уу? :)

Ирж буцсан мянга, мянган жилүүд амьд мөнхийн гинжин хэлхээ үргэлжилсээр... Ирсэн тэгээд амьдарсан эцэст нь буцсан хаашаа гэдгийг нь харин мэдэхгүй. Юунаас бүтсэнийг нь мэдэх авч хаанаас ирээд хаашаа буцаж буйг нь мэдэхгүй. Судлаачгүй судлах ч боломжгүй зүйл юм. Амьд мөнхийн гинжин хэлхээний нэгэн хэсэг болсон л бол заавал сэтгэлээрээ мэдрэх ёстой тэсэх аргагүй өвдөлтийг мэдрүүлдэг "мэдрэмж", туулах ёстой уй гуниг, даван гарах ёстой цөхрөл, эвлэрэх ёстой үнэн бол ҮХЭЛ. Ганцхан хүн л үхэхээ мэддэг гэдэг гэвч миний хувьд бол үгүй. Амьтад хүртэл амьдралын төлөө тэмцдэг.  Он жилүүд урсахад элэгдэлгүй үлдэхгүй зүйл гэж байхгүй. Өдөр хоногууд өнгөрөхөд өчигдөр түүх болон үлдэж өөр нэгэн өдөр бид өөрсдөө хаашаа ч юм явах болно. Харин тэр үед үлдэх хүмүүсийн биш явах хүмүүсийн харуусал бага байвал нүд ирмэхийн зуурт дуусч буй амьдралыг утга учир дүүрэн өнгөрүүлсэний ганц гэрч нь тэр биз . . . Үхэж буй нь үхлийг мэдэрдэг авч үлдэж буй нь хагацлыг нь мэдэрч хоцордог хорвоо юм шүү...

 "Мөрөөдлийн шүлэг" Д.Баттогтох (1967-1994)  Оюутны ширээнд суугаад 4 дэх жилийнхээ нүүрийг үзэж байна. Уйлсан дуулсан, инээсэн баярласан дурсамж дүүрэн 4 жил цаг хугацаа харвасан сум мэт нисэн одож байна. Гэвч оюутны ширээнээс бид мэдлэгийг, оюутны амьдралаас өөрийгөө, эрдмийн өргөө гэгдэх их сургуулиасаа ирээдүйн зорилгоо өвөртлөөд төгсөж байвал их сургуульд сурсаны гавьяа тэр. Хүн амьдралд өөрийгөө олох биш /ямар гээсэн ч бишдээ ххэ/ бүтээх гэж амьдардаг гэсэн. Эндээс бид хүнийг өмссөн, зүүссэн, эдэлж хэрэглэж байгаагаар нь биш буй чигээр нь хүлээж авахыг, сэхээтэн байхын үнэ цэнийг мэдээд өөртөө наагаад төгсөж байвал оюутны ширээнд суусан 4 жил үр өгөөжгүй өнгөрсөн гэж үзэж болохгүй. Бүх зүйл дууссан гэж бодох тэр мөчид бүх зүйлс дөнгөж эхэлж байдаг. Тийм болохоор их сургуульдаа сууриа сайн тавьсан бол амьдралын урт аянд бид алзахгүй ээ... Манай анагаах чинь салбараасаа хамаарч 5-6 жилээр төгсөнө хаха :P  АШУҮИС-ийн лекцийн 139 тоот лекцийн танхим  Ха...

... мартсан гэж бодсон бишээ өөртөө итгүүлсэн. Тэгээд зургийг нь харвал өнөө сэтгэл догдлох бас зовох мэдрэмж давхацдаг. Тэгээд л тарчилдаг. Яг үнэндээ мартаагүй шазуур зуугаад л хүнд муугаа үзүүлэхгүй гэж гүрийсэн их зан юмдаа. Үнэндээ бол тэврээд авмаар, ядахнаа ганц удаа харчихсан. Гэвч энэ бол биелэшгүй зүйл. Сонголт гэвэл мартах өөр ямар ч зам байхгүй тэгээд л болоо.  Гэхдээ л ... сэтгэл эргэж ирэхгүй гэсэн үнэнтэй эвлэрэхгүй хүлээгээд л байх юм. Гол таслах гэж байгаа юм шиг тэр өвдөлтийг шүд зуун тэсч тэсгэл алдахдаа гашуун нулимсаар хацраа зүсэж, гомдол тээж дурсамжуудаараа аялж өнгөрсөнийг шүүж ...         Ямартай ч ... Зөндөө их санасан болоод л зовж байгаа сэтгэлээ тайтгаруулах гэж тархи зүүдэндээ тэр хүнтэй чинь учруулдаг биздээ ... Чиний эзгүйд  Санасан сэтгэл хаврын бороог үгүйлж Саарьтталаа би гадаа зогссон  Навч хагдарахад явсан чамайг Навч нахиалтал хүлээсэн байна  Чиний эзгүйд Нар хүртэл надаас илчээ харамлаж На...

Хичээлийн жилийн эхэнд Монголын залуучуудын холбооны байран дээр тэтгэлэгт хөтөлбөр болон гадаад хэрхэн суралцах талаар лекц болсон юм. Ер нь бол гадаадын их, дээд сургуулиудад зуучлагч компаниуд зохион байгуулсан соёмбо танхимд. Энэ лекц надад шинэ боломж, шинэ тэмүүлэл, алс холын зорилгыг миний тархинд авчраад суулгачихав. Герман, Австри гэх хөгшин европын гол цөм шахуу болсон хоёр улсын их, дээд сургууль үнэ төлбөргүй. Би анхандаа австри луу явна даа гэж их ч мөрөөдсөн дөө хэхэ. Энэ мөрөөдөл надад герман хэл сурах шалтгаан минь болж а-ч мэдэхгүй хүн өнөөдөр германаар баярлалаа, баяртай, үгүй, эр, эм гэх мэт үгнүүдийг цээжлээд явж байна.  Ингээд австри луу виз мэдүүлэхээс авахуулаад бүх зүйл нь ер нь бол бээжин руу нэг бус нилээн хэд явах болсон. Тийм учраас надад жаахан хэцүү санагдсан. Учир нь монголд Австри улсын элчин сайдын яам байхгүйтэй л холбоотой. Ингээд австри гэдэг улсыг гээх, болих шалтгааны 1 хүчин зүйл энэ болов. Харин гэнэт МАИДСОНК /миний явдаг клуб/-ын багш...