Намар ... би хүлээсээр


Будант төгөл
Шаргал навчис
Хоосон сандал
Хосууд зугаалахыг хүлээсэн ...

Бороо хүртэл орох уу, болих уу гэж тээнэглэзээд л
Борог өвс газартаа шурган чимээгүй мэгшээд л
Хэдхэн навчис мөчиртөө хоргодон амьдралд тэмүүлээд л
Хэзээ ч дуусахгүй юм шиг, ийм бүүдгэр үдэш
Хэн ч дурсахгүй юм шиг, тийм гэгэлгэн оройг

Салхи хүртэл хийсэх үү, байх уу гэж сэвшээд л
Сарны гэгээ усанд тунаран сэмхэн бүжиглээд л
Зөрөг цэцгийн үнэрт ялигүй жаахан тайтгараад л
Зүүдлээд сэрэхгүй юм шиг, ийм амгалан шөнө
Зөрөөд учрахгүй юм шиг, тийм уужим хорвоод

Үүлс хүртэл нүүх үү, байх уу гэж сэмрээд л
Үсэнд буусан сор зэрвэс хааяа гялтганаад л
Намуухан дуу сэтгэлд амилж эгшиглээд л
Намар болохгүй юм шиг, энэ яваа насанд
Намайг олохгүй юм шиг, тэр сайхан хайр

Kommentare

Kommentar veröffentlichen

Beliebte Posts aus diesem Blog

Зүгээр л ...

Хүлээлт ... Цөхрөл гэдэг

ӨНГӨРСНИЙГ УУЧИЛ ТҮҮНИЙГ ЯВУУЛ ...